دیروز غروب بعد از 9 روز مهمونی بالاخره برگشتم خونمون واقعا هیچ جا خونه خود آدم نمیشه،5شنبه هفته گذشته رفتم خونه داداشم آخه زن داداشم تازه بچه اش اومده دنیا یه هفته ای رفتم کمکش کنم و همسری جونم رو تنها گذاشتم و کلی دلم براش تنگ شده بود..روز 5 شنبه غروب همسری اومد خونه داداش دنبالم و باهم رفتیم خونه مادرشوهرم ظهر تاسوعا خونه خواهری گوسفند نذر داشتن غروب تاسوعا هم مادرشوهرم غذا نذر داشتن،عاشورا رفتیم تو هیئت و به دنبال زنجیر زنان رفتیم قبرستان بالاخره دوسال تمام شد و من اجازه داشتم برم سر قبر دختر ده ماهه ام و جگر گوشه ام(غزل) حال عجیبی داشتم همینی که وارد مزار شدم اشک امونم رو برید و زارو زار گریه کردم مادرم،مادرشوهرم،خواهر شوهرام خواهرزاده های وحید... همه اونجا بودبعد از مدتی هم همسری هم اومد بعد مادرشوهرم دیگه از جام بلندم کرد و اجازه نداد سر قبرش بمونم دیگه از این بعد هر وقت برم خونه مادرشوهرم اول میریم سر مزار جگر گوشه ام....اینقده بدم اومد از اونای که اومدن به جگر گوشه ده ماهه ام فاتحه زدن این نوزاد من معصومه و نیازی به فاتحه نداره....دیشب همسری بهم گفت چرا اینقده گریه کردی وبعدش گفت خوب کردی که اومدی...خدایاهزار مرتبه شکرت به خاطر همسر مهربان و خوش قلبی که بهم دادی