دیروز و دیشب کلی منو همسری در مورد بچه حرف زدیم که باید دل رو به دریا بزنیم و همه چی رو بدیم دست خدا و آقا امام رضا(ع )فقط یه بچه سالم میخوام و بس. بعضی وقتا خیلی ناامید میشم ، بعضی وقتام خیلی امیدوار می شم و ته دلم روشن میشه .همیشه پیش خودم میگم خدایا آخه چرا باید حسرت بچه رو دلم بمونه منی که از بچگی عاشق بچه بودم و بچه ها هم همین طور، الانم همینطوره بچه هار بی نهایت دوس دارم حتی بچه های که تو خیابون میبینم برادرزاده هام که بماند اون موقعه ها که مجرد بودم و حتی اوایل ازدواج همیشه میگفتم باید سه تا بچه اونم پشت سر هم باید داشته باشم ولی غافل از اینکه الان حسرت یه دونه سالمش رو دلم مونده،از خدا خواستم اگه میخواد بده سالمش رو بده نمیخواد مریضش رو بده بعد که بهش وابسته شدم ازم پس بگیره هی ناز بمونم بهتره تا مریضش رو بده میدونم دارم برای خدا تعین تکلیف میکنم خدایا منو ببخش ولی دیگه خسته شدم هیچ کس از دلم خبر نداره جز خودت خدایا کمکم کن دیگه زمین نخورم فقط امیدم توی و بس پس ناامیدم نکن...

فردا میریم ولایت خونه پدرم اینا قرار روز جمعه واسه برادرزادم که تازه دنیا اومده گوسفند قربانی کنن شاید همسری تنها برگرده منم با داداشم اینا برم خونشون یه هفته ای بشینم البته فعلا معلوم نیست هر چند دلم نمیاد همسری رو تنها بذارم ولی خودش میگه برو الهی فداش بشم از بس مهربونه